De dingen die ik in mijn vak zie, zijn soms zo fucked up, dat ik me afvraag waarom we denken dat we de grootste shit kunnen oplossen.
De sigaret tussen mijn lippen rook ik bijna in een record tempo op, alsof ik het probleem er samen mee opbrand. Ik doof het restant onder mijn schoen als de balkondeur achter mij klappert en ik zware voetstappen hoor naderen. Ach ja, ik moet het hem toch vertellen.
“Ik werd gebeld door de O.K., maar ik weet nergens van. Wat heb je aangemeld?”
Warren, mijn supervisor staat naast me. Blijkbaar ziet hij direct aan mijn gezicht dat het een kutzooi is en dat ik heb gehuild. De harde lijnen in zijn ervaren gezicht verzachten en hij legt zijn grote hand op mijn schouder.
“Het is een patiënt van de I.C.”, begin ik. De rest blijft steken in mijn keel en ik moet eerst slikken voor ik verder kan gaan. Ik worstel met de woorden hoe ik verder moet gaan. “Schotwond,” zeg ik uiteindelijk.
“Schotwond,” herhaalt hij. Op de manier waarop hij gelijk zijn hand door zijn haar haalt, zie ik dat hij de ernst begrijpt en zich probeert voor te bereiden op wat we straks aantreffen. “Wat is er kapot?”
“Veel.” De herinnering aan wat ik op de I.C. heb gezien dringt zich aan me op. Vreemd genoeg is het is vooral de kwetsbaarheid van de stem die me gebroken heeft. Alsof hij van iedereen zichzelf het hardst wilde overtuigen dat het een ongeluk was.
Ik draai mijn hoofd opzij, zodat ik Warren aan kan kijken. Ik wil de afschuw op zijn gezicht zien, zodat ik dit niet alleen voel. “We vermoeden dat hij zijn hersenen wilde raken, maar miste. Hij blies de bovenkant van zijn gezicht eraf.”
“God allemachtig.” Warren laat me los en staart me met grote ogen aan. Hij blaast zijn wangen bol en probeert zijn rationaliteit te behouden. “We gaan dit oplossen,” besluit hij.
Ik probeer me aan zijn woorden vast te houden. Mijn verdriet en angst kan ik niet onder woorden brengen. Hoe denken we iemand te redden die van binnen al gestorven is? Is wat wij op de operatiekamer doen niet meer dan priegelen in een marge waarvan de uitkomst toch verloren is?
