Recente posts
World building - via dialoog
[ Selectie uit scene BOEK NUL ]
Luka grijnst zijn tanden bloot op een manier die niet vriendelijk bedoeld is. Hij, Jacob en Kian komen dichterbij en vormen nieuwsgierig een halve kring om Alex. Ze merkt dat de spieren in haar borst samentrekken en ze het liefst een stap achteruit wil doen, maar ze blijft staan. Hoera, applausje voor haar.
‘Eindelijk zien we de mysterieuze dochter van Meiji Lindirox, de gosah die al jaren aan de grens bij het Schaduw Noorden leeft. Niema…
World building - Beiramyhrr
| POV Jade Saunders |
Stap. Plof. Stap. Plof. Mijn knie doet gruwelijk zeer. Op deze manier doe ik er een eeuwigheid over om bij de Kring van Louis te komen. Maar ik moet het voor mamma doen. Oom Arik is bang voor pappa. Pappa zal gelijk naar huis gaan als hij hoort dat mamma door oom Arik wordt lastig gevallen.
Mijn ademhaling piept net zoals de longen van opa. Opa werkte zijn hele leven in de steenfabriek en ging dood door het stof in zijn longen. Je ademt het overal …
Dark fantasy elementen
| POV Lennart Blackwood |
Er zijn tijden geweest dat hier fatsoenlijk bier werd geschonken. Mijn mond perst zich in een streep als ik slik. Lauw, zuur met een nasmaak van iets dat op kots lijkt. Deze rotzooi gaat meer door voor op fles gerijpte pis, dan iets dat bier moet voorstellen.
De vloer kraakt als ik ongemakkelijk ga verzitten. Achter mijn rug wordt onophoudelijk gevochten. Het gestomp van vlees op vlees wordt afgewisseld met lage kreunen, gerochel en snui…
Wereldbouw
Mijn ademwolkjes worden geabsorbeerd waardoor het bruine papier op een kriebelende manier aan mijn neus plakt. Ik krijg de neiging om flink te krabben, maar houd me in. Jeuk is goed. Ongemak is goed. Het leidt me af van de werkelijke ellende. En als die ellende zich dan toch aan mij begint op te dringen, heb ik altijd nog die dodelijk saaie lijntjes van het papier om naar te kijken. Eenvoud en herhaling werkt geweldig om je hersenen stil te zetten.
Iemand trekt de papi…
Ongewone relatie
| POV Shiko Meraiï |
Degenen met potentie zullen zich bewijzen door zich van de zwakkeren te ontdoen. Tot die tijd is geen enkele rekruut van waarde en betreur ik geen enkele dood. Dus waarom zal ik het leven van deze sparen?
Ik haal mijn neus op als ik haar bekijk. Een dun scharminkel, handen die zo klein zijn dat het maar de vraag is of ze een wapen kan vasthouden. Haar platte borsten zijn de enige rondingen die erop wijzen dat ze een vrouw is. Haar linker oogkas i…
Dialoog: Heftige ervaring vertellen
De dingen die ik in mijn vak zie, zijn soms zo fucked up, dat ik me afvraag waarom we denken dat we de grootste shit kunnen oplossen.
De sigaret tussen mijn lippen rook ik bijna in een record tempo op, alsof ik het probleem er samen mee opbrand. Ik doof het restant onder mijn schoen als de balkondeur achter mij klappert en ik zware voetstappen hoor naderen. Ach ja, ik moet het hem toch vertellen.
“Ik werd gebeld door de O.K., maar ik weet nergens van. Wat heb je aa…
Personage en schrikreactie
Allemachtig, wat is dat mens zwaar. In films lijkt het altijd zo makkelijk te gaan als ze een lichaam weghalen. Ik had al meerdere spieren in mijn rug verrekt toen ik Bonnie de eerste keer moest verplaatsen en dat was een klein stukje geweest. Nu moesten Vlad en ik haar vier trappen naar beneden krijgen. Het was op klaarlichte dag en ik bad hardop dat niemand ons zou zien en dat Raoul nergens te bekennen was. Voor dat laatste was Pim voorop gestuurd. Hij zou voor een af…
Meer lezen
Personages en dialoog
Het gesprek is het luidst als de stilte overheerst. Hoe ik het moet stoppen, weet ik niet. Misschien moet ik van de bank af.
Het begint als een lage ruis in mijn oren. Een beklemmende druk tegen mijn trommelvliezen, alsof het mijn hoofd probeert binnen te dringen.
Waardeloos.
De alcohol in mijn bloed heeft me nog niet genoeg verdoofd, het woord klinkt scherp. De sis blijft in de kamer hangen. Ik doe wat ik denk dat ik moet doen, negeer het en zet het glas opnieuw aan mi…
Personage en verlangen
Vlad loopt met grote passen door de straat niet ver van het appartement vandaan. Een duidelijke bestemming heeft hij niet, het lopen helpt hem om het geschreeuw in zijn hoofd stil te krijgen. In het begin overstemt het leven op de straat nog, luidruchtige vrachtwagen die zich langs krioelende fietsers wringen langs een veel te smalle stoep, automobilisten die toeteren naar inparkeerders. Zelfs op de stoep is het moeilijk elkaar te passeren door mensen die zich laten ri…
Meer lezen
Brief
Brief van Meiji Lindirox aan zijn echtgenoot Abigail Lindirox-Fox vlak voor de Nieuwe IJzige Opstand uitbreekt – fragment uit Nachtwaker, boek nul: De val van Lividio.
Allerliefste Abigail,
Waarschijnlijk voel je je door mij verraden als je deze brief leest. Ook al ben ik op dit moment al kilometers bij je vandaan, weet dat elke stap mij pijn doet en ik je mis. Je hebt me gesmeekt om niet te gaan en ik besef dat dit de zoveelste bevestiging is dat ik mijn belofte van tie…
Kaal dialoog
'Moet ik hier gaan liggen?'
'Niets moet, maar dat maakt het wel makkelijker.'
'Dit voelt ongemakkelijk.'
'Ik zie het. Je bent al helemaal bezweet voor we begonnen zijn. Geen zorgen, ik bijt niet. Kun je vertellen hoe je heet?'
'Gerard.'
'Dag, Gerard. Ik ben Lieve. Dat staat niet zo goed overeind meer, hè?'
'Ga je me pijn doen?'
'Dat is niet mijn bedoeling, maar schrik niet als ik ruig overkom. We spreken samen a…
Vertragen
Ik stort net een glas water in mijn mond als mijn deurbel gaat. Ik had dit scenario verwacht, maar ik schrik toch. Het water schiet mijn luchtpijn in waarna ik de keuken en mijn kleding onder hoest. Bij het neerzetten komt het glas met een klap op de rand van het aanrecht, waar het maar net blijft staan. Ik merk het niet, want ben al omgedraaid richting de deur. Het water druipt nog van mijn kin als ik de voordeur open. Mijn hand trilt als ik mijn gezicht afveeg. Het i…
Meer lezen
Vertellen en vertonen
Als Vlad die ochtend thuiskomt na een ramp op zijn werk, weet hij niet wat voor ellende hem nog meer te wachten staat. Hij treuzelt bij zijn voordeur, want hij ziet er tegenop een moeilijk telefoongesprek met zijn vrouw te voeren. Zijn vrouw heeft heel vaak gezegd dat zijn werkgever niet goed is, maar Vlad trok zich daar nooit iets van aan. Hij vindt dat zijn vrouw niet begrijpt hoe hard arbeidsmigranten in Nederland moeten werken om geld te verdienen. Er wordt gekeken n…
Meer lezen
Vertonen
Ik hoor nu al tien minuten lang stemmen in het trappenhuis. Ze hebben zich al een aantal keer van de verdiepingen hierboven naar beneden verplaatst. Ze lijken opgewonden te zijn en ik hoor meerdere malen een deurbel.
Mijn blik glijdt naar het levenloze lichaam dat verderop op de vloer ligt. Haar lichaam ligt in een onnatuurlijke houding op haar zij. Naast haar mond ligt bloederig braaksel op de grond. Zou ze zichzelf vergiftigd hebben? Als de stemmen weer dichterbij kli…
Flashback
Ik staar al een aantal minuten naar een knipperende cursor op mijn scherm zonder echt bewust te zijn van de geschreven tekst. Op de achtergrond loopt het zorgeloze gesnurk van mijn huisgenoot Vlad nu bijna synchroon met de zanger van cigarettes after sex.
Het was een doordeweekse avond in een doodnormale week. Zoals vaak zat ik met een paar vrienden in onze vaste kroeg welke onopvallend gevestigd is tussen de drukbezochte winkelpanden aan de Utrechtse gracht. Het was…
Opening
Ik heb één koffie te veel en er ligt een dode vrouw in mijn appartement. Probleem een heeft zich snel opgelost: ik merk niet eens dat de beker uit mijn hand gegleden is tot de hete vloeistof door mijn schoen schroeit. Probleem twee is meer een complicatie. Een complicatie die, nu ik in haar tas gekeken heb, alleen maar groter wordt.
Mijn handen trillen. Ik mors nog meer koffie als ik de inhoud van de andere beker in een keer door mijn keel giet. Oké, rustig blijven. Hoe g…
Spanning in een slaapkamer
Hij moet zijn uiterste best doen om niet luidruchtig te snuiven. In plaats daarvan ademt hij vrijwel geluidloos door zijn mond. Het is godverdomme zo muf hier, hoe kan iemand hier normaal ademen? Hij wist dat ze zich goed kon aanpassen, maar dat ze in zo’n stinkhol kan slapen, verrast hem. Zijn mondhoeken trekken omlaag. Het kutwijf had er zelfs op gestaan dat hij zijn lakens verschoonde voor hij met haar naar bed mocht.
De vloer kraakt onder zijn voet en hij verstijft.…
Maximalisme
Het is laat in de middag op een koude dag in november. De zon begint al onder te gaan en de lichten in de meeste winkelpanden zijn uit als Suicy eindelijk het gebouw van haar kliniek in Vleuten verlaat. Het aanzicht van het verlaten plein waaraan de kliniek gevestigd is vormt een groot contrast met hoe ze het drukbezochte centrum overdag kent: moeders met boodschappentassen die hun inkopen voor de hele week bij de Albert Heijn doen, babbelende dagjesmensen die een broo…
Meer lezen
Landschap
Alex haar knieën knikken en ze voelt een rare kriebel van opwinding in haar buik als ze voor het eerst een stap zet op de stenen trap van de kathedraal in Eleaphinx. Het gesteente voelt ruw, maar verrassend genoeg niet koud onder haar blote voeten. Eenmaal de onzichtbare grens van haar vader gepasseerd, durft ze niet achterom te kijken en klimt ze zo snel mogelijk naar boven. Ze telt iedere seconde in haar hoofd, de trap lijkt hoger dan ze had gedacht. Dat ze angstig is va…
Meer lezen
Tafelscene
Ik heb geen idee hoe ik aan deze tafel ben gekomen. Het lijkt alsof ik spontaan uit de lucht ben gevallen. Misschien heb ik teveel gedronken. Waarschijnlijk is het een combinatie, dat zal verklaren dat ik droom.
De zitting van de stoel piept gevaarlijk als ik ga verzitten. Even vrees ik dat ik er doorheen ga zakken, maar gelukkig gebeurt er niets als ik mijn rug tegen de leuning waag. Het hout is recht en snijdt oncomfortabel in mijn huid.
Mijn blik glijdt door de rui…
Geschreven taal
Uit zichzelf volgde mijn vinger de slordige lijn die onder de foto geschreven stond.
Het papier was hard en ruw, maakte de waarheid die ik tot nu toe alleen in klanken kende voor het eerst tastbaar.
Hij had zijn eigen naam geschreven en terwijl ik zijn handschrift zag, was het alsof de lege stoel naast me plotseling werd opgevuld met zijn aanwezigheid.
Er ontbrandde een vuur in mijn borst, een nieuwsgierigheid, maar ook een gemis naar de man waarvan een deel in mij zat.
…
Almachtige Onzin.
Deze blog werd opgericht om tekst fragmenten te delen die ik schreef voor de opdrachten van de basisopleiding (creatief schrijven) van de Schrijversacademie.
Heden plaats ik af en toe ook andere teksten; sommige zijn spontaan ontstaan, andere geschreven in het kader van een challenge. Per maart 2025 ben ik aan de specialisatie fantasy & science fiction aan de Schrijversacademie begonnen.
Ik ben ooit als urban fantasy schrijver begonnen, heden werk ik aan een fantasy serie dat tussen dark fantasy / grim dark invalt. Veelal van mijn stukjes tekst bevatten een donker randje, zo schrijf ik ook af en toe psychologische stukjes met donkere thema's. Ik houd ook zeker van humor! Maar veelal is dit zelfspot of een sarcastische kijk.
Take it or leave it.
Ik word blij van iedere lezer. Dank je wel voor je interesse.
Suicy
2024 - 2025